HOE BEMOEDIGEND IS DIE BRITSE GESKIEDENIS VAN DIE 18DE EEU NIE VIR ONS NIE! Deur die prediking van mense soos George Whitefield (1714-1770), John Wesley (1703-1791) en talle ander het die Here 'n moreel verdorwe Engeland binne enkele dekades verander tot 'n land wat vir die volgende twee eeue die geestelike toon sou aangee in die wêreld. Wat sending betref, was hulle by verre op die voorpunt. En, onnodig om te sê, die moraliteit van miljoene het ingrypend ten goede verander.
Wat ons nou moet bemoedig, is die feit dat daardie herlewing gekom het ten spyte van verskriklike samelewingsverrotting voor die tyd. 'n Algehele kerklosheid het geheers, asook onbeskryflike losbandigheid en immoraliteit.
Om drankmisbruik te beperk, word 'n verbod geplaas op die invoer van sterk drank. Mense begin gevolglik hulle eie brousels stook. Gou-gou is elke sesde huis in Londen 'n sjebien. Beskonkenheid neem epidemiese afmetings aan. Kinders word in dronkenskap verwek, gebore en grootgemaak.
Daar ontstaan ook 'n geweldige kloof tussen ryk en arm. Te wyte aan luiheid en drankmisbruik verarm al hoe meer mense. Groot dele van Londen word slums - morsig en vol onbeskryflike ellende. Misdaad is deel van elke dag se lewe. Bendes voer 'n skrikbewind. Oorvol tronke is donker, verstikkende rioolputte. In 'n poging om misdaad hok te slaan, word soveel soos 160 oortredings tot halsmisdade verklaar. Beswaarlik gaan 'n dag verby sonder talle teregstellings op die twee publieke galgplatforms in Londen - tot vermaak van jillende skares wat hulleself daarin staan en verlekker.
Intussen baai 'n skatryk adelstand hulleself in weelde. Hulle perversiteit en sedeloosheid steek die een behoorlikheidsgrens na die ander oor.
Dan, in 1737, begin 'n stem onverwags in Engeland soos 'n klok beier!
'n Twee-en-twintigjarige prediker begin in Londen só preek dat geen kerkgebou die skares kan huisves nie - en geen "ordentlike kerkganger" dit kan uithou nie. George Whitefield word 'n brandende fakkel vir die eer van God, die waarheid van die Bybel en die reddende krag van die evangelie. En spoedig sluit John en Charles Wesley, asook talle ander, hulle by hom aan. Vir die volgende halfeeu spoel 'n vloedgolf van reddende genade oor die Britse Eilande.
Binne enkele jare verander die hele geestesgesteldheid van die Engelse samelewing. Die kerk begin weer lewe. Nuwe ywer vir morele waardes ontspring orals. Algemene gedrag en die publikasiewese word gesuiwer. Naasteliefde begin die tronke hervorm, slawehandel word opgeskort, en publieke skole vir een en almal begin oraloor ontstaan."
Laat dit ons bemoedig. Wat eenmaal gebeur het, kan weer gebeur. Moet asseblief nie moeg word om vir herlewing te bid nie.
Wat ons nou moet bemoedig, is die feit dat daardie herlewing gekom het ten spyte van verskriklike samelewingsverrotting voor die tyd. 'n Algehele kerklosheid het geheers, asook onbeskryflike losbandigheid en immoraliteit.
Om drankmisbruik te beperk, word 'n verbod geplaas op die invoer van sterk drank. Mense begin gevolglik hulle eie brousels stook. Gou-gou is elke sesde huis in Londen 'n sjebien. Beskonkenheid neem epidemiese afmetings aan. Kinders word in dronkenskap verwek, gebore en grootgemaak.
Daar ontstaan ook 'n geweldige kloof tussen ryk en arm. Te wyte aan luiheid en drankmisbruik verarm al hoe meer mense. Groot dele van Londen word slums - morsig en vol onbeskryflike ellende. Misdaad is deel van elke dag se lewe. Bendes voer 'n skrikbewind. Oorvol tronke is donker, verstikkende rioolputte. In 'n poging om misdaad hok te slaan, word soveel soos 160 oortredings tot halsmisdade verklaar. Beswaarlik gaan 'n dag verby sonder talle teregstellings op die twee publieke galgplatforms in Londen - tot vermaak van jillende skares wat hulleself daarin staan en verlekker.
Intussen baai 'n skatryk adelstand hulleself in weelde. Hulle perversiteit en sedeloosheid steek die een behoorlikheidsgrens na die ander oor.
Dan, in 1737, begin 'n stem onverwags in Engeland soos 'n klok beier!
'n Twee-en-twintigjarige prediker begin in Londen só preek dat geen kerkgebou die skares kan huisves nie - en geen "ordentlike kerkganger" dit kan uithou nie. George Whitefield word 'n brandende fakkel vir die eer van God, die waarheid van die Bybel en die reddende krag van die evangelie. En spoedig sluit John en Charles Wesley, asook talle ander, hulle by hom aan. Vir die volgende halfeeu spoel 'n vloedgolf van reddende genade oor die Britse Eilande.
Binne enkele jare verander die hele geestesgesteldheid van die Engelse samelewing. Die kerk begin weer lewe. Nuwe ywer vir morele waardes ontspring orals. Algemene gedrag en die publikasiewese word gesuiwer. Naasteliefde begin die tronke hervorm, slawehandel word opgeskort, en publieke skole vir een en almal begin oraloor ontstaan."
Laat dit ons bemoedig. Wat eenmaal gebeur het, kan weer gebeur. Moet asseblief nie moeg word om vir herlewing te bid nie.
o0o
Wie meer hieroor wil lees, word verwys na die tweede hoofstuk van Arnold Dallimore se biografie: George Whitefield, The life and times of the great evangelist of the 18th century revival - Vol 1; Banner of Truth Trust.Nico van der Walt
No comments:
Post a Comment